pınar sems verev etek ferace kombinim

bir önceki yazımda feracemi bol ve dökümlü Berr-İn marka bordo pantolon ile kombinlemiştim. ferace neyle kombin yapılır, feraceler nasıl giyilir diyenlere bir alternatif de tabii ki uzun etek ile giymek, kombinlemektir.

ben uzun etek giyince en uzununu giymeyi seven biriyim yani öyle orta boy, ara boy filan bana ters :) zaten diz altı veya ayak bileğinden 3-4 parmak bile olsa yukarıda olan etek bana göre uzun da değildir, uzun etek kategorisine de giremez.. pınar şems verev etek modellerine bayılan biri olarak bu uzun eteğimi çok severek sık sık giyerim. birçok tesettür kombinimde de kullanmışımdır ve hemen hemen çoğu tesettür giyim kombinlerime de uyar..

bu verev eteğin değişik renk ve desenlerini de almayı düşünüyorum, çünkü; gerek uzunluğu, gerek kumaşı ve gerek modeli beni mest ediyor.. etek kombinimde görünmüyor fazla tabii :)) işte giydiğim eteğin orjinal hali :) benimki siyah olanı..

bu da pınar şems verev etekli ferace kombinim.. kız bebek kıyafet kombinleri arayanlar için de kızımdan siyah-beyaz ve fuşya pembeli cicili bicili kokoş bir kız çocuk kıyafetleri kombini :))

not: kızım o gün koşmaya o kadar istekliydi ki; yokuş aşağı hatta bıraksam korkuluklardan aşağı vs. hiçbir yerin aşağısı onu durduramadı :(( sayesinde baya kalori yakmışımdır :)) bu arada yer sporcular parkı...

sporcular parkı gezimizde yavru pitbull neşemiz

babacık ve minik aşkım

levent sporcular parkında neşeli bir gün

2 haftalık yavru pitbull çok sevimliydi

geçenlerde sporcular parkındaki maceralarımızı yazmıştım.. kızımın karşısına çıkan kedilere nasıl yapıştığını biliyordum ama köpeklere de bu denli düşkün olabileceğini hiç hayal edememiştim, zira ben küçük de olsa köpeklerden korkarım :( aman neyse kızım bana benzemeyecek :p aslında severim köpekleri ama nedense korkuyorum işte. neyse bu köpek küçük korkulacak bi tipi de yoktu ben de çok sevdim :)) belki de hayatımda ilk kez bir köpeğe bu kadar yaklaştım ve sevebildim.. pitbula benzetemedim defalarca sordum gerçekten pitbull mu diye sahibi olan çocuk her seferinde evet abla dedi :)) allasen neresi pitbull bunun yawfs :S ne şeker baksanıza sadece 2 haftalık pitbull yavrusu oy oy oy yerimmm..

evden para kazanmanın yolları :)

öncelikle yazımın ana amacını tek bir cümle ile burda yazayım sonra kendi hayatım hakkında anlatmak istediklerime geçeyim :) evden blog yazarak ve reklam yayınlayarak para kazanabilirsiniz.. detaylar son iki paragrafta..

kendimi bildim bileli iş hayatındayım, kah 2 sene, kah 9 ay, kimi yerde de sadece 5-6 ay.. Lise mezunu olduğum ve kendime ait bir mesleğim olmadığı için sekreterlik, ön muhasebe, satış danışmanı, call center agent görevleri derken şimdilerde evimde hem her istediğimde bebeğimi doyasıya içime çeke çeke kokluyor onu kendim büyütüyorum, hem de evden para kazanıyorum.. keşke bütün anneler benim imkanıma sahip olsa ama görüyorum ne yazık ki insanlar asgari ücretin bile altında haftada 6 gün yavrucaklarından uzakta çalışıyor, yorgun argın eve gelip bir ton ev işi yapıp bir de çocuk yetiştirmeye çalışıyor :(( pardon iki çocuk demeliydim galiba :)) bu durumu bildiğim için hamd ve sena yüce yaradana olsun, rabbime hep şükrediyorum bana bu meziyeti ve şansı sunduğu için. çünkü ben fıtrat olarak evde bebeğim varken dışarıda çalışabilecek birisi değilim, kesinlikle yapamam, yapsam verimli olamam. Allah bu duruma getirmesin beni, çünkü her gün her gün yavrumdan ayrı kalamam.

evden para kazanmanın yollarından bence en güzeli blog yazarak para kazanmak.. blogspotta yazıp para kazanılmıyor öncelikle onu söyleyeyim, wordpress bloglarından daha fazla para kazanılır blogspot bloglarına göre.. neden bilmiyorum ama öyle.. sanırım wordpress blogları etiket, kategori ve resim sayfaları bakımından google arama motoruna daha fazla içerik sağladığından.. ilk aklıma bu geliyor, çünkü blogspotta blog yazarak para kazanan bir kişi bile duymadım, belki vardır bilemem ama ben duymadım.. 

herneyse nerede kalmıştık evet evden blog yazarak para kazanmanın yolları :) öncelikle bu yazıyı tamamen amme hizmeti olsun diye yazıyorum hiçbir çıkar amaçlı değil zaten bana bir faydası da olmayacak, tamamen bebecikler ve çocuklar annesiz büyümesin temennisiyle kaleme alıyorum, çünkü; çalışan annelerin çocuklarını görünce içim acıyor :( kaliteli vakit geçirip çocuğunun psikolojik ihtiyaçlarını da karşılayarak onu sevgisiz, oyunsuz ve aktivitesiz bırakmayan, çocuğunun anlattıklarını, hayallerini dinleyip onu birey gören ve ciddiye alan annelere değil lafım tabi..

arkadaşlar daha önce yazmıştım bloglayarak nasıl para kazanılır diye şimdi evden para kazanmak isteyen ev hanımları ve hatta beyler için ek iş olabilecek güzel bir kapı olduğundan buraya da yazıyorum..

çocuklarımıza kesinkes söz dinletmenin yolları

Daha 20 aylık bir bebeğim olmasına rağmen şimdiden çocuk gelişim uzmanlarının makalelerini okuyor bilgi ediniyorum, zira afacan mı afacan bir kızım var ve daha şimdiden bana kök söktürüyor söz dinleme konusunda :/ Neyse ki onun da bir birey olduğunu unutmadan "konuşarak" ve "anlatarak" asla yalan söylemeden ve aldatmadan devam ettiğimde görüyorum ki söylediğim şeyleri anlıyor, ona da mantıklı geliyor ve uyguluyor benim minik meleğim. Her ne kadar daha minik ayaklarını mama sandalyesinden doğru yemek masamıza koymaması gerektiğini ya da tabletimin üstüne çıkmaması gerektiğini öğrenemediyse de, şuan ondan bu görgü kurallarını beklemeyecek kadar akıllı bir anneyim :D

 

Çocuklarımıza hele de şu meşhur "ergenlik dönemi" çocuklarına nasıl söz dinletilir bu makaleyi okuyarak eminim çok şey katacaksınız bilgi dağarcığınıza hanımlar.. Bu arada aşağıdaki makale Elizabeth Pantley’in "Çocuğunuzla İşbirliği Yapabilme" kitabından alıntılar içeriyor ve semerkand aile dergisinden Hanzade Yücel'e aittir..

Her çocuğun söz dinleme algısı farklıdır. Çocuğunuz belki ergenlik dönemine kadar sizden korktuğu için “şunu yap, bunu yapma” tarzındaki direktiflerinizi yerine getiriyor olabilir ama 15’inden sonra size karşı itirazlarının artma ihtimaline hazır olmalısınız. “Çocuğunuzla İşbirliği Yapabilme” adlı kitapta yer alan, yazar Elizabeth Pantley’in bu konudaki bazı önerileri oldukça akla yatkın görünüyor. Mesela, çocuktan bir şey istendiğinde bunu ona açık ve net ifadelerle anlatmak, seçenekler sunmak, zaman tanımak pratikte rahat uygulanabilecek bir yöntem. Aslında burada işin yüzde 99’u ebeveyne düşüyor. Ebeveyn ne kadar iyi bir iletişim dili kullanabilirse ve çocuğun o anki psikolojisini ne kadar anlayabilirse çocukla işbirliği yapma oranı yüksek oluyor. Dolayısıyla çocuğunuza söz geçirmeye çalışırken ne tür cümleler kullandığınızı şöyle bir gözden geçirmeniz gerekecek.

Genelde aileler bir konuyu onaylamadıklarını anlatmak için uzun uzun analizler yaparak, bazen suçlayıcı konuşarak, hatta alay ederek ve bunların hepsini dolaylı anlatımlarla ifade ederek çocuğa bir takım mesajlar vermeye çalışırlar. Böylece düşüncelerini iletmek isterken pek çok cümle kurmuş ve bu arada çocukla kavga etmenin yolunu da açmış olurlar. Dolaylı ifadeler kişiyi meramını anlatmaktan uzaklaştırır.

Pantley’in ebeveynlere yönelik hoşuma giden önerilerinden biri şu: Çocuk oturma odasındaki sehpanın üstünde yemek yiyor ve geride bıraktığı bulaşık ve dağınıklıkları kaldırması isteniyor. Çocuğa iki farklı yaklaşım sergilenebileceğini belirtiyor Panthley; biri olumsuz, diğeri olumlu. Birinci yaklaşım: Anne odaya girip ortalığın dağınıklığının hala toplanmadığını görünce “Aman Allahım böyle bir çocuğu hak etmek için ne yaptım!” diyor. İkinci örnek: Anne odaya giriyor, sehpanın üstü hala dağınık, çocuk ise oyuna dalmış durumda. “Oğlum oyunun biter bitmez sehpanın üstünü toplamanı istiyorum” diyerek ne istediğini net ifade eden bir cümle kuruyor. Birinci mesaj çocuğun sadece dağınık olduğunu belirtmekle kalmayıp çok kötü bir çocuk olduğunu vurguluyor, suçlama ve memnuniyetsizlik gibi ağır olumsuz anlamlar içeriyor. İkinci cümle ise çocuktan ne istendiğini kısaca izah ediyor ve bir de psikolojisini hazırlıyor: “Oyunun biter bitmez”... Çünkü o an oyuna dalan bir çocuğun fiziksel olarak o işi bırakması için öncelikle zihinsel yönden buna hazırlanması gerekiyor. Yani çocuk oyuna devam etmek isterken ondan başka bir şeyi yapmasını beklediğinizde çatışma çıkabiliyor ve çocuk, dediğiniz şeyi yapsa bile canı istediği için değil sizin otoritenizden dolayı yapıyor ve aslında kendisini mutsuz hissediyor. Çocuğun bu duygusunu göz önünde bulunduran ikinci örnekteki anne aslında bilinçli olarak “oyun bittikten sonra” ibaresini ilave edip çatışma olasılığını azaltıyor.

Çocuğa bir şeyler anlatmaya çalışırken söylediğimiz dolaylı ifadelere pek çok örnek verilebilir ama sanırım en çok kullandıklarımız şunlar: “Kitaplarını toplasan ne iyi olurdu!” “Oyuna başlamadan önce ödevlerini bitirmeni isterdim…”  Oysa ki, “Kitaplarını toplamanı istiyorum”, “Oyuna başlamadan önce ödevlerini bitirmelisin” gibi net ifadelerle mesajınız daha doğru anlaşılmaktadır.

“ODANI TOPLA” DENDİĞİNDE “EŞYALARI DOLABA TIKIŞTIR” ANLAŞILIYORSA

Dolaylı anlatımların yanında ebeveynin düştüğü bir diğer anlatım sıkıntısı da belirsiz ifadelerle konuşmasıdır. Mesela, “odanı topla” sözü genelde dinlenmez. Oda ya dağınık kalır ya da çocuk “odanı topla”dan ortalıktaki eşyaları “dolaplara tıkıştır”ı anlamaktadır. Açık ifade ile, “odanı topla, yani kitaplarını kitaplığa yerleştir, oyuncaklarını kutusuna ve elbiselerini dolaba as” şeklinde çocuktan odasındaki soruna yönelik neleri yapmasını istiyorsanız net olarak ifade etmelisiniz.

Çocukla işbirliği yapmadaki başka bir kural ise şartlı izin verme ya da yazarın ifadesiyle “Annenizin kuralı”nı uygulama. Bu ifadelerde de annenin kurduğu cümle şekli çok önemli. Çocuk dışarıda oynamak istiyor siz ise yemeğini bitirmesinin daha doğru olduğunu düşünüyorsunuz. Çocuğa dönüp “Yemeğini yedikten sonra dışarıda oynayabilirsin” diyorsunuz. Burada sakıncalı ifade şöyle olurdu: “Yemeğini bitirene kadar dışarıya çıkamazsın.” Bu cümleler ebeveyn ve çocuk arasında farkında olunmasa da bir mücadele ve zıtlaşma başlatıyor. Cümlenin sonunda yasaklar ve emirler bulunan kelimeler kullanmaktansa izin veren, özgür bırakan ve tercih imkanı sağlayan ifadelere yer verilmesi daha rahatlatıcı bir iletişim şekli.

ÇOCUKTAN BİR ŞEY İSTERKEN ONA SEÇENEKLER SUNMALI

Çünkü çocuk kendi seçtiği bir şeyi yapmaktan daha çok hoşlanıyor. Böylece her ikinizin de istediği oluyor. Pijamalarını giymek istemeyen çocuğunuza uyumadan önce giydirdiğiniz pijamalarını göstererek seçme hakkı tanıdığınızda pijama giymek ona eğlenceli gelebiliyor. Yalnız, seçenek sunarken dikkat etmeniz gereken şey her iki örneğin de sizin doğru gördüğünüz alternatifler olması. “Süt mü istersin, çikolata mı?” Diye bir öneride bulunursanız sağlıklı olanla sağlıksız iki zıt şeyi çocuğa aynı kulvarlarda sunmuş olursunuz.

“MERHABA, BEN SENİN BEZİNİM”

Beş yaş altındaki çocukları ikna etmek ise ayrı bir sanattır. Bu dönem çocuklarına bazı nesneleri konuşturarak iletişim kurmak hayli etkili olabiliyor. 1-1,5 yaş arasındaki çocukların altını değiştirirken kaçmaları bilinen bir davranıştır. AHAHAHA BİLMEZ MİYİMMM :D Onları giydirmek de aynı sıkıntıyla geçer.  “Bezini değiştirme zamanı” dersiniz, bakmışsınız çocuk odadan kaçmış. Bezi elinize alıp onu kukla gibi tutarak çocukla konuşturmaya başlarsınız. “Merhaba, ben senin bezinim. Sen çook cici bir çocuksun. Hadi bana bir kucak ver, hadi sana bi güzel sarılabilir miyim…”

Elizabeth Panthley’in  bu cümlelerine bakınca çocukla iletişim için annenin ne kadar da çok çaba harcaması ve beynini o yöne kanalize etmesi gerektiğini görüyor insan. Her şeyden de önce bu kadar detaylı düşünüp çocukla uzun uzun konuşacak vakte sahip olmanın neredeyse imkansızlığını düşünüyor. Belki de ebeveynlerin tüm bu belirtilen iletişim sıkıntıları yaşaması vakitsizliklerinden ve çocukla bu kadar detaylı uğraşmayı gerekli görmemelerinden kaynaklanıyor. Çocuk belirli bir yaşa gelince anlıyoruz ki, ona “şunu yap, bunu yapma” demenin hakikaten bin türlü yöntemini bulmak ve zaman ayırarak bunu doğru bir iletişim şekliyle ona belirtmez zorundayız. Bundan kaçış yok. Elizabeth Pantley’in “Çocuğunuzla İşbirliği Yapabilme” kitabı ebeveyne alternatif yollar bulması bakımından okunmaya değer bir kitap.